Rośliny owadożerne kryją w sobie wiele tajemnic. Oto niektóre z nich:
» Pierwszy okaz muchołówki (
Dionea) przywieziono do Anglii w połowie XVIII wieku. Wzbudziła spore zainteresowanie, gdyż wcześniej nie znano takiej rośliny.
*
» Największy dzbanecznik ma
dzbanki długości ponad 35 centymetrów mieszczące około 2 litrów cieczy
trawiennej. Potrafią one upolować szczura lub małego ptaka.
*
» Niektóre sarracenie mają rurki wysokości ponad metra.
*
» Liście portugalskiego
Drosophyllum lusitanicum są tak lepkie, że zawiesza się je w pomieszczeniach jako muchołapki.
*
» Nie dla wszystkich owadów rośliny owadożerne są niebezpieczne. Larwy widliszka
Wyeomyia smithi rozwijają się w rurkach kapturnicy purpurowej, a osobniki dorosłe nie mają problemu z wlatywaniem i wylatywaniem z dzbanuszka.
*
» Budowa odnóży pewnego gatunku
mrówki umożliwia tym owadom chodzenie po wewnętrznej stronie heliamfor.
W dzbankach dzbanecznika często żyje pająk
Misumentops nepenthicola,
a ponadto w cieczy produkowanej przez dzbaneczniki (która często
zawiera kwas mrówkowy!) żyją pewne gatunki okrzemek i glonów. Pewne
gatunki motyli składają jajeczka na wewnętrzne ściany pułapek
sarraceni, a gąsienice żywią się nimi. Może się zdarzyć, iż w rurkach
naszych sarraceni niewielkie pająki zbudują sobie pajęczynę i będą
uniemożliwiały wpadanie do ich wnętrza owadów.
*
» Niektóre rośliny owadożerne
mogą wręcz wchodzić z owadami w symbiozę. Przykładem jest, żyjąca w
lasach Borneo, mrówka z rodzaju
Colobopsis. Żyje ona wewnątrz ogonka liściowego dzbanecznika
Nepenthes bicalcarata. Roślina zapewnia mrówkom schronienie, a te "udrażniają" układ trawienny gospodarza zjadając większe owady.
*
» Enzym, dzięki któremu
dzbaneczniki rozkładają białka owadów na aminokwasy, został nazwany
nepentazą (od łacińskiej nazwy tego gatunku:
Nepenthes).
*
» Szkielet owadów jest zbudowany
z chityny. Jest to wielocukier nierozkładalny przez większość roślin
owadożernych. Potrafią tego jednak dokonać dzbaneczniki. Produkują one
enzym chitynazę, który rozkłada chitynę.
*
» Rośliny owadożerne, które posiadają ruchome pułapki, używają do ich uruchamiania impulsu elektrycznego.
*
» Rosiczka okrągłolistna (
Drosera rotundifolia)
jest ziołem. Stosowana jest do produkcji leków przeciwkaszlowych,
głównie w homeopatii. Można ją kupić w postaci syropu Drosetux (firmy
DOLISOS), granulek DROSERA 5CH, DROSERA 9CH, DROSERA 15CH i DROSERA
30CH (firmy BOIRON) oaz granulek DAGOMED 2 - DROSERA (firmy DAGOMED).
Zalecenia do stosowania tych preparatów to napadowy kaszel,
towarzyszące temu bóle żeber i brzucha oraz "łaskotanie" w krtani;
ogólne osłabienie, powiększenie węzłów chłonnych szyjnych i
tchawicowo-oskrzelowych wywołujących kaszel. Nie musimy się obawiać, że
używając powyższych leków przyczyniamy się do wyginięcia tych roślin -
rozcieńczenia w homeopatii są tak duże, że do ich produkcji używa się
niewielkich ilości surowca (dla porównani roczny zapas leku
Oscillococcinum dla całego świata firma produkuje z jednej kaczej
wątroby).
*
» Rosiczka zawiera następujące
substancje aktywne: pochodne 1,4-naftochinolonu - około 0,5%, głównie
plumbagon (izolowany z korzeni jako żółty barwnik; w rosiczce często
występuje jako glikozyd rossolizyd), a także droseron (też żółty),
ramenton, ramentaceon i jego dimer oraz flawonoidy.
*
» Rośliny owadożerne istnieją również wśród pokemonów! Są to Bellsprout, Weepinbell i Victreebel:
Nazwa: BELLSPROUT;
Numer: #69;
Jest: kwiatem;
Typ: roślinny/ trujący;
Charakterystyka: owadożerny pokemon, który łapie i zjada owady. Wilgoć
pobiera korzeniami. Posiada ataki, które zatruwają lub usypiają
przeciwnika. Na 21 poziomie ewoluuje w Weepenbella.

Nazwa: WEEPINBELL;
Numer: #70;
Jest: muchołapem;
Typ: roślinny/ trujący;
Charakterystyka: druga forma Bellsprouta. Posiada atak kwasu oraz
bardzo silny atak tnącego liścia. Po podziałaniu na niego kamiennym
liściem ewoluuje w Victreebela.

Nazwa: VICTREEBEL;
Numer: #71;
Jest: muchołapem;
Typ: roślinny/ trujący;
Charakterystyka: druga forma Weepenbella. W grze nie występuje na
wolności, można go uzyskać tylko na drodze ewolucji. Nie uczy się
żadnych nowych ciosów.
Pokemony te są najskuteczniejsze przeciwko pokemonom wodnym,
ziemnym i skalnym. Je zaś najłatwiej jest pokonać pokemonami ognistymi,
trującymi, latającymi, lodowymi i owadami. Nie występują w czerwonej,
rubinowej i amarantowej edycji gry.
*
» Również gra The Sims została
wyposażona w rośliny owadożerne (a przynajmniej tak mi się wydaje).
Wśród dodatków do pierwszej części tej gry można znaleźć roślinę o
nazwie Cytherea Asilus Cesses.
Według informacji w grze "ta rzadka roślina należy do zagrożonego,
lecz wciąż modnego gatunku. Początkowo Cytherea Asilus Cesses przyczaja
się spokojnie na blacie lub kryje się w zakamarku na końcu stołu - to
znaczy dopóki nie pozna się na Tobie... Należy podlewać tak samo jak
inne rośliny, ale może dobrym pomysłem będzie zlecenie tej czynności
kamerdynerowi". Roślinka kosztuje 99 simoleanów i podnosi wystrój
pomieszczenia w którym się znajduje o jeden punkt. Co jakiś czas należy
ją nakarmić.
W zwiastunie do The Sims Bustin' Out (wersja Simsów na
Playstation2, GameCube i Xbox) widziałem dziwną "roślinę" usiłującą
zjeść jakąś panią, ale nie jestem w stanie powiedzieć o niej nic więcej
(o tej roślinie a nie o tej pani ;).
*
» Na pierwszy rzut oka
dzbanecznik sprawia wrażenie, iż koniec jego liścia przekształcił się w
pułapkę. Tymczasem to cały właściwy liść jest dzbankiem, a jego
asymilacyjną funkcję przejął ogonek liściowy, który uległ spłaszczeniu,
by zwiększyć swoją powierzchnię. Taka sama sytuacja występuje u
muchołówki.
*
» Aby wywołać reakcję u rosiczki
wystarczy położyć na niej kawałek ludzkiego włosa o wadze 0,000822
grama. Rosiczka reaguje zaginaniem się włosków (a nawet całego liścia)
również na surowe i gotowane mięso, białko jajka i na pieczywo.
*
» Najszybciej działającą pułapkę
w świecie roślin owadożernych i jednocześnie jeden z najszybszych
ruchów w całym królestwie roślin posiada pływacz. Klapka w jego pułapce
otwiera się z prędkością 1/160 sekundy.
*
» Gdy w 1875 roku Karol Darwin
opublikował swoje dzieło "Rośliny owadożerne" wywołał tym wielką burzę
w środowisku przyrodników i spotkał się z ostrą krytyką niektórych
botaników.
*
» Niektóre gatunki tłustoszy,
między innymi występujący w Polsce tłustosz zwyczajny, wydzielają enzym
podpuszczkę. Dawniej, w niektórych krajach, używano jego liści (oraz
liści niektórych gatunków rosiczek) by przyspieszyć fermentację mleka.