Występowanie.

Lasy tropikalne zachodniej Afryki - Wybrzeże Kości Słoniowej (Sierra Leone, Liberia).


Krótka charakterystyka rośliny.

Roślina została odkryta już 1907 przez A. Ritter’a na Wybrzeżu Kości Słoniowej i otrzymała nazwę - Ouratea glomerata. W 1927 J. M. Dalziel i J. Hutchinson zmienili nazwę rośliny na Dioncophyllum peltanum. Obecną nazwę roślina zawdzięcza zmianom jakich dokonał w 1952 H. K. Airy. Mięsożerność rośliny została odkryta i opisana dopiero w 1979 przez J. E. Marburger’a i T. L. Green’a .

Pierwszy człon nazwy - Triphyophyllum zawdzięcza swoim, mocno zróżnicowanym, trzem etapom rozwojowym w czasie których roślina wytwarza trzy, odmienne typy liści (tria=trzy, phyo=wzrost, phyllon=liść). Drugi człon nazwy - peltatum (pelte grec.=tarcza) nawiązuje do deskowatego kształtu nasion tej rośliny.

Triphyophyllum peltatum jest jedynym przedstawicielem gatunku. Triphyophyllum rośnie tylko w tropikalnych lasach Afryki (Wybrzeże Kości Słoniowej).
Roślina przechodzi charakterystyczny cykl życiowy w którym możemy wyróżnić trzy etapy rozwojowe. W pierwszym okresie roślina przypomina niewielkie, drzewko o lancetowatych liściach tworzących na szczycie pędu rozetę. W drugim etapie rozwoju roślina osiąga wysokość około 30-100 cm i wytwarza liście – pułapki kształtem przypominające liście D. filiformis. Wytwarzana kleista ciecz (rosa) zawiera enzymy trawienne ( proteazy, peroksydazy i esterazy). Ofiarami rośliny są małe owady takie jak muchy, chrząszcze, motyle itp. Stanowią one dodatkowe źródło pożywienia dla młodej, dążącej do trzeciej fazy rozwoju, rośliny.W trzeciej i ostatniej fazie rozwoju roślina wypuszcza długi, przypominający lianę pęd. Każdy liść zaopatrzony jest dwoma, hakowato wygiętymi wąsami wspomagające pięcie się rośliny w górę. Ostatnia - trzecia faza rozwoju kończy się wytworzeniem kwiatostanu i nasion. Dorosły okaz Triphyophyllum peltatum osiąga nawet 60m wysokości stąd konieczność hodowli w dużych szklarniach.

Z powodu silnego wylesiania obszarów na których występuje naturalnie Triphyophyllum istnieje poważna obawa wyginięcia rośliny zanim upowszechni się ona w hodowlach sztucznych. Pozyskiwanie nasion z naturalnych stanowisk, które rośliny produkują w porze wilgotnej, jest skrajnie utrudnione. Jeśli już uda się nam dotrzeć na miejsce konieczna jest niebezpieczna wspinaczka w korony drzew w celu pozyskania nasion. Alternatywą była by hodowla in vitro, jednak obecnie jest ona mało skuteczna.