Czy wiesz, że ... ?

Największy dzbanecznik ma dzbanki długości ponad 35 centymetrów mieszczące około 2 litrów cieczy trawiennej. Potrafią one upolować szczura lub małego ptaka.
Rosiczki bulwiaste - opis hodowli.

 

Informacje ogólne



Informacje ogólne

Rosiczki bulwiaste żyją na terenach, w których występuje pora sucha i pora deszczowa. W czasie pory suchej pędy nadziemne zamierają, a pod ziemią tworzą się bulwy umożliwiające im przeżycie niekorzystnych warunków.


Warunki hodowli


Nasłonecznienie

W czasie wzrostu wymagają bardzo dużej ilości światła, ale nie lubią mocnego, bezpośredniego słońca. Podczas okresu spoczynku nie jest to konieczne.


Podlewanie

Gdy rosną podlewamy je tak, jak inne rosiczki. Gdy przechodzą okres spoczynku podłoże powinno być przesuszone, ale nie zupełnie suche. Jest to bardzo ważne i zarazem bardzo trudne - zalana bulwka zgnije, przesuszona zwiędnie. Najlepiej jest zraszać delikatnie wierzch podłoża by nie dopuścić do zupełnego przeschnięcia. Gdy zauważymy obumieranie liści nie wysuszmy podłoża od razu - łodyga łącząca liście z bulwą musi mieć czas na przetransportowanie substancji odżywczych z liści do bulwy. Nagłe wysuszenie podłoża uniemożliwi to i bulwa może nie wzejść w kolejnym sezonie. Niektóre gatunki, takie jak Drosera whittakeri czy Drosera gigantea mogą zimować w wilgotnym podłożu.


Wilgotność otoczenia

Wilgotność wystarczająca tym roślinom pochodzi z podłoża.


Temperatura latem

Jeśli temperatura latem przekroczy 20oC rośliny wchodzą w okres spoczynku. Pędy naziemne zamierają i roślina spędza lato w postaci bulw.


Temperatura zimą

Normalna temperatura pokojowa, choć jeśli mamy możliwość zapewnijmy im trochę niższą.


Nawożenie

Nie nawozimy roślin owadożernych. Ich korzenie nie są przystosowane do pobierania nawozu i zbyt wysokie stężenie azotu w podłożu pali je. Roślin owadożernych nie musimy nawozić - wystarczy co jakiś czas dać im jakiegoś owada.

 
Przesadzanie

Roślinom tym wystarczy przesadzanie raz na kilka lat i to głównie po to, by zrobić przegląd bulwek potomnych (każde następne pokolenie znajduje się trochę niżej i w efekcie roślinom coraz trudniej jest wyjść na powierzchnie, a coraz łatwiej zgnić podczas stania doniczki w wodzie). Robimy to tylko gdy są one w postaci bulw. Nie przesadzamy rosnących roślin. Pojemniki w których rosną powinny być dość duże (zwłaszcza wysokie) gdyż łatwiej jest o kontrolowanie w nich wilgotności podłoża.


Okres spoczynku

Rośliny te przechodzą okres spoczynku od kwietnia/czerwca do października/grudnia. Młode rośliny najczęściej kupujemy w postaci bulw. Wówczas wkładamy je do plastikowego woreczka z niewielką ilością wilgotnego mchu torfowca i umieszczamy w ciemnym miejscu. Woreczek nie może być zamknięty. bo bulwa zacznie gnić. Gdy zauważymy, że z bulwy wyrasta łodyżka przygotowujemy doniczkę z podłożem, robimy w ziemi otwór i umieszczamy tam bulwę stożkiem wzrostu do góry. Gdy roślina zamiera możliwości są dwie: pierwsza to delikatne wyciągnięcie bulwy i umieszczenie jej z powrotem w woreczku. Druga to pozostawienie w doniczce. W tym czasie nie trzymamy jej na podstawce z wodą, a tylko delikatnie zraszamy podłoże, by zupełnie nie wyschło. Gdy tylko zauważymy pierwsze oznaki wzrostu umieszczamy doniczkę na podstawce z wodą.

Kwitnienie i rozmnażanie


Rozmnażanie

  • Z nasion - kwitną często dopiero po kilku latach. Większość wymaga zapylenia krzyżowego (Drosera peltata czy D. auriculata są samopylne). Wykiełkowanie nasion jest trudne: wymagają one 2 - 3 miesięcznego pobytu na słońcu (lub pod silnym źródłem światła), po czym intensywnego podlewania, niektóre potrzebują skaryfikacji (wysokiej temperatury). Mogą nam wykiełkować nawet po 2 - 3 latach. Generalnie najlepsze efekty przynosi potraktowanie nasion kwasem giberelinowym, który znacznie poprawia procent kiełkowalności nasion.

  • Bulwy przybyszowe - w okresie wzrostu tworzą one pod ziemią nowe bulwy, z których w kolejnym sezonie wyrastają młode rośliny.

  • Sadzonki liściowe - odrywamy u nasady zdrowego liścia i umieszczamy w podłożu lub kładziemy bezpośrednio na nim (rosiczki lasów tropikalnych). Możemy też umieścić liście w połowie w pojemniku z destylowaną wodą. Wiele rosiczek bulwiastych może być trudna do rozmnożenia tą metodą, choć Drosera gigantea dobrze na nią reaguje.

Kwitnienie

Na pędzie jest kilka do kilkudziesięciu kwiatów. Niektóre gatunki kwitną w naturze po pożarach.

Uwagi


Uwagi

Na anglojęzycznych stronach można się zetknąć z pewnym podziałem rosiczek bulwiastych związanych z ich wyglądem: o pokroju wzniesionym (erect), pnące (climbing), "wiatraczkolistne" (fan-leafed) i o pokroju rozetki (rosetted).


Problemy

Problemem może być przechowanie bulw latem: zbyt niska wilgotność sprawia, że bulwy usychają, zbyt wysoka, że gniją.


Stopień trudności uprawy

Generalnie są to rośliny trudne w uprawie.


Wysokość

Drosera gigantea do metra wysokości, pnące nawet do kilku metrów.


Szerokość

Drosera gigantea około 60 centymetrów.


 

Opracowano na podstawie:

  • "Rośliny mięsożerne - zwane też owadożernymi", Zbigniew Podbielkowski, Barbara Sudnik-Wójcikowska, Wydawnictwo: MULTICO
  • "Savage garden", Peter D'Amato, Wydawnictwo: Ten Speed Press;
  • "Carnivorous plants of the world" , James and Patricia Pietropaolo, Wydawnictwo: Timber press;
  • "Growing Carnivorous Plants", Barry Rice, Wydawnictwo: Timber press;

 

 
  Add to Google